ШТУЧНИЙ ІНТЕЛЕКТ ЯК ФАСИЛІТАТОР НЕВИЗНАЧЕНОСТІ: ПЕРЕХІДНИЙ ПРОСТІР ВЗАЄМОДІЇ HUMAI

Автор(и)

DOI:

https://doi.org/10.31732/2663-2209-2025-80-342-352

Ключові слова:

штучний інтелект, невизначеність, буферна зона розвитку, перехідний простір, гібридний інтелект, HUMAI, постгуманізм, екологічна психологічна фасилітація (ECPF), парадоксальний контроль, посттравматичний розвиток, емерджентність

Анотація

У сучасному академічному дискурсі домінує оборонна позиція щодо штучного інтелекту, яка акцентує увагу переважно на його обмеженнях – нездатності розуміти, відчувати, мати свідомість чи справді творити. Це дослідження пропонує альтернативну перспективу, засновану на моделі екологічної психологічної фасилітації (ECPF), постгуманістичній філософії та теорії вільної енергії Фрістона. Центральна теза роботи полягає в тому, що ШІ може утримувати невизначеність як джерело розвитку, компенсуючи еволюційну спрямованість людського мозку на її мінімізацію. Аналізуючи нейропсихологічні механізми людини до уникнення невизначеності та зіставляючи їх з архітектурними особливостями сучасних ШІ-систем, дослідження розвиває концепцію ШІ як фасилітатора «буферної зони розвитку» – простору між відомим і невідомим, де через парадоксальний контроль і толерантність до невизначеності відбувається генерація нового потенціалу особистості. Метою дослідження є концептуалізація штучного інтелекту як фасилітатора невизначеності-як-джерела-розвитку та введення концепції HUMAI як інтегративного перехідного простору людино-ШІ взаємодії. Ключові результати включають обґрунтування асиметрії когнітивних функцій людини та ШІ, а також введення концепції HUMAI, що базується на чотирьох принципах: асиметричного доповнення, фасилітації можливостей, емерджентного напруження та інноватики збереження. Практичні імплікації стосуються проєктування систем людино-ШІ взаємодії, орієнтованих на підтримку перехідного простору, в якому народжуються нові конфігурації мислення. Перспективи подальших досліджень пов'язані з емпіричною верифікацією концепції HUMAI та розробкою практичних моделей людино-ШІ взаємодії в контексті психологічної фасилітації та освітньої практики.

Завантаження

Дані завантаження ще не доступні.

Біографії авторів

Павло Лушин, Монтклерський державний університет

Доктор психологічних наук, професор, професор кафедри освітніх фундацій Коледжу освіти та активного навчання, Монтклерський державний університет, Монтклер, Нью-Джерсі, США

Яна Сухенко, ДЗВО «Університет менеджменту освіти»

Кандидат психологічних наук, доцент, професор кафедри психології та особистісного розвитку, ДЗВО «Університет менеджменту освіти», м. Київ, Україна

Посилання

Baker, B., Kanitscheider, I., Markov, T., Wu, Y., Powell, G., McGrew, B., & Mordatch, I. (2020). Emergent tool use from multi-agent autocurricula. In Proceedings of the International Conference on Learning Representations (ICLR 2020). https://openreview.net/forum?id=SkxpxJBKwS

Barad, K. (2007). Meeting the Universe Halfway: Quantum Physics and the Entanglement of Matter and Meaning. Duke University Press.

Boden, M. A. (1994). The Creative Mind: Myths and Mechanisms. Basic Books.

Boswell, J. F., Thompson-Hollands, J., Farchione, T. J., & Barlow, D. H. (2013). Intolerance of uncertainty: a common factor in the treatment of emotional disorders. Journal of clinical psychology, 69(6), 630–645. https://doi.org/10.1002/jclp.21965

Braidotti, R. (2013). The Posthuman. Polity Press.

Braidotti, R. (2019). Posthuman Knowledge. Polity Press.

Buhr, K., & Dugas, M. J. (2009). The role of fear of anxiety and intolerance of uncertainty in worry: an experimental manipulation. Behaviour research and therapy, 47(3), 215–223. https://doi.org/10.1016/j.brat.2008.12.004

Cambridge University Press & Assessment. (2025, November 18). 'Parasocial' is Cambridge Dictionary's word of the year 2025. Cambridge Dictionary. https://www.cambridge.org/news-and-insights/parasocial-is-cambridge-dictionary-word-of-the-year-2025

Carleton, R. N. (2016). Fear of the unknown: One fear to rule them all?. Journal of anxiety disorders, 41, 5–21. https://doi.org/10.1016/j.janxdis.2016.03.011

Chalmers, D. J. (1996). The Conscious Mind: In Search of a Fundamental Theory. Oxford University Press.

Clark, A. (2013). Whatever next? Predictive brains, situated agents, and the future of cognitive science. The Behavioral and brain sciences, 36(3), 181–204. https://doi.org/10.1017/S0140525X12000477

Clark, A. (1997). Being There: Putting Brain, Body, and World Together Again. MIT Press. https://doi.org/10.7551/mitpress/1552.001.0001

Deleuze, G., & Guattari, F. (1987). A thousand plateaus: Capitalism and schizophrenia (B. Massumi, Trans.). University of Minnesota Press.

Dellermann, D., Ebel, P., Söllner, M., & Leimeister, J. M. (2019). Hybrid intelligence. Business & Information Systems Engineering, 61(5), 637–643. https://doi.org/10.1007/s12599-019-00595-2

Dennett, D. C. (1991). Consciousness Explained. Little, Brown and Company.

Friston, K. (2010). The free-energy principle: a unified brain theory? Nature Reviews Neuroscience, 11, 127–138. https://doi.org/10.1038/nrn2787

Gaggioli, A., Ferscha, A., Riva, G., Dunne, S. & Viaud-Delmon, I. (2015). Human Computer Confluence: Transforming Human Experience Through Symbiotic Technologies. De Gruyter Open Poland. https://doi.org/10.1515/9783110471137

Gentes, E. L., & Ruscio, A. M. (2011). A meta-analysis of the relation of intolerance of uncertainty to symptoms of generalized anxiety disorder, major depressive disorder, and obsessive-compulsive disorder. Clinical psychology review, 31(6), 923–933. https://doi.org/10.1016/j.cpr.2011.05.001

Grupe, D., Nitschke, J. (2013). Uncertainty and anticipation in anxiety: an integrated neurobiological and psychological perspective. Nature Reviews Neuroscience, 14, 488–501. https://doi.org/10.1038/nrn3524

Hegel, G. W. F. (1812/1969). Science of Logic. Allen & Unwin.

Joseph, S. (2011). What doesn't kill us: The new psychology of posttraumatic growth. Basic Books.

Kern, M., Williams, P., Spong, C., Colla, R., Sharma, K., Downie, A., Taylor, J., Sharp, S., Siokou, K., & Oades, L. (2020). Systems informed positive psychology. The Journal of Positive Psychology, 15(6), 705–715. https://doi.org/10.1080/17439760.2019.1639799

Lomas, T. (2016). Towards a positive cross-cultural lexicography: Enriching our emotional landscape through 216 'untranslatable' words pertaining to well-being. The Journal of Positive Psychology, 11(5), 546–558. https://doi.org/10.1080/17439760.2015.1127993

Lushyn, P. (2005). Personal changes as a process: theory and practice. Odesa: Aspect.

Lushyn, P., & Kennedy, D. (2003). Power, Manipulation and Control in a Community of Inquiry. Analytic Teaching, 23(2). https://journal.viterbo.edu/index.php/at/article/view/782

Lushyn, P., & Sukhenko, Y. (2021). Post-Traumatic Stress Disorder and Post-Traumatic Growth in Dialectical Perspective: Implications for Practice. East European Journal of Psycholinguistics, 8(1), 57-69. https://doi.org/10.29038/eejpl.2021.8.1.lus

Lushyn, P., & Sukhenko, Y. (2025). ECPF: Eco-Centered Psychological Facilitation in Psychological and Educational Practice with Artificial Intelligence. Tallinn: Teadmus OÜ. https://doi.org/10.6084/m9.figshare.30670676 (In Ukrainian)

Rivera, M. A. (2024). Why AI will never be conscious [Preprint]. PhilArchive. https://philpapers.org/rec/RIVWAW

Searle, J. R. (1980). Minds, brains, and programs. Behavioral and Brain Sciences, 3(3), 417–457. https://doi.org/10.1017/S0140525X00005756

Seligman, M. E. P., & Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: An introduction. American Psychologist, 55(1), 5–14. https://doi.org/10.1037/0003-066X.55.1.5

Tedeschi, R., & Calhoun, L. (1996). The Posttraumatic Growth Inventory: measuring the positive legacy of trauma. Journal of Traumatic Stress, 9(3), 455–471. https://doi.org/10.1002/jts.2490090305

Turner, V. (1974). Dramas, fields, and metaphors: Symbolic action in human society. Cornell University Press.

Varela, F. J., Thompson, E., & Rosch, E. (1991). The embodied mind: Cognitive science and human experience. MIT Press.

Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Harvard University Press.

Walther, C. C. (2025, March 12). Hybrid intelligence: The future of human–AI collaboration. Psychology Today. https://www.psychologytoday.com/us/blog/harnessing-hybrid-intelligence/202503/hybrid-intelligence-the-future-of-human-ai-collaboration

Wei, J., Tay, Y., Bommasani, R., Raffel, C., Zoph, B., Borgeaud, S., Yogatama, D., Bosma, M., Zhou, D., Metzler, D., Chi, E. H., Hashimoto, T., Vinyals, O., Liang, P., Dean, J., & Fedus, W. (2022). Emergent abilities of large language models. Transactions on Machine Learning Research. https://doi.org/10.48550/arXiv.2206.07682

Winnicott, D. W. (1971). Playing and Reality. Tavistock Publications.

Wong, P. T. P. (2011). Positive psychology 2.0: Towards a balanced interactive model of the good life. Canadian Psychology, 52(2), 69–81. https://doi.org/10.1037/a0022511

Yu, A. J., & Dayan, P. (2005). Uncertainty, neuromodulation, and attention. Neuron, 46(4), 681–692. https://doi.org/10.1016/j.neuron.2005.04.026

Downloads

Опубліковано

2025-12-30

Як цитувати

Лушин, П., & Сухенко, Я. (2025). ШТУЧНИЙ ІНТЕЛЕКТ ЯК ФАСИЛІТАТОР НЕВИЗНАЧЕНОСТІ: ПЕРЕХІДНИЙ ПРОСТІР ВЗАЄМОДІЇ HUMAI. Вчені записки Університету «КРОК», (4(80), 342–352. https://doi.org/10.31732/2663-2209-2025-80-342-352

Номер

Розділ

Розділ 3. Психологія